Aν κατά τον παραλληλισμό της με το ανθρώπινο σώμα οι λεωφόροι είναι οι αρτηρίες μιας πόλης, τότε οι ακάλυπτοι είναι μάλλον οι αρθρώσεις της, οι ενώσεις ανάμεσα στον αστικό σκελετό των πολυκατοικιών που επιτρέπουν την ροή του φωτός και του αέρα, που διαμορφώνουν τους χωρικούς όρους της γειτνίασης και που τελικά ορίζουν τον αστικό ιστό, περνώντας όμως απαρατήρητοι.

Το Sunstreet αντλεί την έμπνευσή του από την αίγλη και το μυστήριο που αναδύουν οι Αθηναϊκοί ακάλυπτοι ως γνώριμα αλλά ταυτόχρονα απόμακρα περιβάλλοντα, ως χώροι με πολλαπλούς ιδιοκτήτες αλλά κανέναν χρήστη, ως μικρόκοσμοι και ως τόποι/ μη τόποι.

Το εγχείρημα αποτελείται από μια σειρά καλλιτεχνικών συμμετοχών, αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων, χειρονομιών και προσεγγίσεων της μικρής αυτής αστικής ουτοπίας, η κάθε μία από τις οποίες ξεκινά από διαφορετική αφετηρία και με διαφορετικό σκοπό.

Η πολλαπλότητα των ρόλων του ακαλύπτου συχνά παραμένει πρόθεση, ενώ η πραγμάτωση απαιτεί ο ένοικος ή ιδιοκτήτης  να γίνει κάτοικος.

Το Sunstreet ενεργοποιεί τον ακάλυπτο του Enterprise Projects και παρατηρεί, την πρόθεση, τη λειτουργία, το τεκμήριο και το εν δυνάμει αυτού του χώρου.